DMC, afkorting voor Devil May Cry, komt eind dit jaar uit en lijkt een nieuwe start voor de serie te worden. Niet alleen staat er een nieuw ontwikkelingsteam aan het stuur, Ninja Theory (bekend van Ninja Blade), ook het uiterlijk van de game is anders dan we gewend zijn. Wil je als fan terug naar wat Devil May Cry ooit was, of ben je als nieuwkomer geinteresseerd in de veelbesproken serie, dan heb je geluk, want Capcom komt met een Devil May Cry HD Collection op de markt.

Zoals we de afgelopen tijd zo veel hebben gezien komt ook Capcom met een HD collectie van een bekende en succesvolle serie op de markt. De formule die men hiervoor heeft gehanteerd is bekend en vertrouwd; men neme een serie, pakt alle delen van de vorige generatie, giet er een HD-sausje overheen en voila; HD Collection. In dit geval hebben we het over de Devil May Cry serie, welke debuteerde op de PlayStation 2 en daar ook twee vervolgen kreeg.
Devil May Cry was voor zijn tijd een revolutionaire titel. De overstap naar 3D was voor veel genres een (groot) succes, maar gamers die op zoek waren naar een goede 3rd person hack & slash titel, bij voorkeur in een Castlevania jasje en met enige diepgang, bleven verloren achter. Ja, er is een Castlevania in 3D uitgekomen op de Nintendo 64, maar echt goed bleek dat helaas niet te werken. De heren en dames bij Capcom hadden echter nog een probleem; men wilde de succesvolle Resident Evil serie naar een hoger niveau brengen met het vierde deel. We weten allemaal wat een gigantisch succes dat is geworden, maar weinig mensen beseffen dat we eigenlijk twee titels kregen in plaats van één. Devil May Cry moest namelijk Resident Evil 4 worden, maar de game bleek dusdanig van de klassieke survival horror serie af te wijken, dat men besloot er maar een compleet nieuwe serie van te maken. Dat dit minstens zo’n groot succes werd had niemand van te voren durven dromen.

De HD-collectie bevat drie Devil May Cry games; het origineel, deeltje twee en de Special Edition van deel drie. Geen van de drie titels is heel oud, maar toch hebben ze niet allemaal de tand des tijds zo goed doorstaan als gehoopt. Met name het eerste deel zal stroef aanvoelen, waarbij opvalt hoe gelikt en afgewerkt de hedendaagse titels zijn. In zijn tijd verraste de titel vriend en vijand met zijn soepele gameplay, over-the-top actie en hoge moeilijkheidsgraad. De laatste twee staan nog steeds als een huis, maar het is met name de gameplay waaraan je merkt dat we het over een klassieker hebben die een nieuwe genre startte. De vaste camerapunten zijn bij vlagen gruwelijk vervelend en de kale gangen en vreemde puzzeltjes zijn zure appels waar doorheen gebeten moet worden. Lukt je dit echter, dan vindt je een ruwe diamant, een game die de fijne afwerking mist, maar wel degelijk brute gameplay biedt. Het doel is simpel; maak zo stijlvol mogelijk de ene demon naar de andere af met je gigantische zwaard of vuurwapens. De game is gruwelijk uitdagend, maar beloont goed spelen en hierbij geldt; oefening baart kunst. De punten die je verdient met stijlvol vechten kun je weer gebruiken om je wapens en aanvallen te upgraden of uit te breiden.


Naast het origineel vinden we ook Devil May Cry 2, het zwarte schaap in de familie en eigenlijk niet meer dan een matige titel. Waar je bij een tweede deel in een reeks als deze verwacht dat je van alles net een beetje meer krijgt, daar is dat hier niet het geval. De game is vele malen makkelijker, probeert een meer open wereld te bieden, maar faalt in de uitvoering. Wanneer je het origineel opstart voel je dat je met een oude titel bezig bent, maar het is nog steeds de moeite waard. Van deel twee kan ik dit eigenlijk niet zeggen. Alleen wanneer je echt alle delen wilt doorspelen, om zodoende iets meer over de achtergrond en het verhaal te weten te komen, dan zou ik me er aan wagen, anders niet. Een ander motief zouden de trophies / achievements kunnen zijn, want uiteraard zit ook deze collectie er vol mee.

Het beste deel in de collectie en serie vinden we aan het einde; Devil May Cry 3. De ontwikkelaar ging terug naar datgene wat het eerste deel zo goed maakte en voegde er elementen aan toe die eigenlijk in deel twee hadden moeten zitten. Meer over-the-top actie, grotere eindbazen, diverse vechtstijlen, prachtige cutscenes en een nog bizarder verhaal. Waar deel twee verdrinkt in middelmatigheid en het origineel stroefjes aanvoelt, daar is DMC3 een titel die gemakkelijk met de hedendaagse games in dit genre mee kan. Sterker nog, hij zou zich makkelijk kunnen aansluiten bij de top. Enig minpuntje is de camera, die bij vlagen onmogelijk blijft, maar daartegenover staat tot in de puntjes uitgeblanceerde gameplay.


De Devil May Cry serie heeft er altijd bovengemiddeld goed uitgezien en dit uit zich ook in de HD-port. Uiteraard zie je vanaf de eerste seconde dat de titels niet zijn gemaakt voor de huidige generatie, maar Capcom heeft er een aardig HD-laagje overheen gepoetst. Des te teleurstellender is het dat men schijnbaar alleen daar enige moeite in heeft gestoken en de rest van het pakket heeft afgeraffeld. Zo ziet het openingsfilmpje uit het origineel er niet uit, zijn de menu’s het aanzien niet waard en springt de ondertiteling er in negatieve zin uit. Wanneer je wilt upgraden, iets wat je regelmatig zult doen, word je keer op keer uit een redelijk ogende spelwereld getrokken en met je neus op de feiten gedrukt; dit is een dik tien jaar oude game. Het is mij een raadsel waarom hier niet meer tijd en moeite in is gestoken, want het maakt van het pakket een onsamenhangend geheel op deze manier. Juist datgene wat een HD-port zou moeten doen, de graphics oppoetsen, faalt hierdoor min of meer gedeeltelijk.

Devil May Cry: HD Collection is een lastige om te recenseren. Aan de ene kant heb je twee toptitels en een iets mindere, klassiekers in hun genre en uren speelplezier op hoog niveau. Aan de andere kant heb je een pakket waar gewoon meer in had gezeten als er meer tijd aan was besteed. Het is een goedkope port, maar wel een waar je door het bronmateriaal best waar voor je geld krijgt. Heb je de originele games onlangs nog gespeeld, dan is het niet de moeite waard om ze in deze variant opnieuw door te nemen. Ben je niet bekend met de titels en wil je, voordat het nieuwste deel in de winkels ligt, graag meer over Dante en consorten te weten komen, dan is deze box helemaal niet slecht. Met name voor de Xbox gamers is het een leuke optie, daar de originele drie games niet eerder speelbaar waren op Microsofts platform.