Review: WarioWare: Touched!
Door Ruben Meintema op 10-09-2005 om 00:00
|
|
WarioWare: Touched! is one crazy motherfucker. Er is geen spel met meer idioterie en gekkigheid dan dit. Vond je een spel als Project Rub al grappig door de bizarre Japanse humor, dan zul je hier nog meer van jouw gading vinden. Als je op zoek bent naar gekkigheid voor in je DS, dan is Wario de man om bij aan te kloppen.
Een echte launchgame
WarioWare: Touched! is een echt lanceringsspel, dat wordt uitgebracht met een nieuwe spelmachine. Dat wordt al heel duidelijk in het introductiefilmpje, waarin Wario een DS heeft gestolen. Hij probeert de handspelcomputer uit maar hij krijgt niets gedaan. Aanvankelijk is hij dus absoluut ontevreden over het ding, en uit frustratie begint hij het op en neer te schudden. Op dat moment vliegt er een pennetje uit; de stylus. Het kwartje valt en Wario begint met de stylus een beestje op het touchscreen te kop in te tikken. Nu Wario het eenmaal begrijpt vindt hij het ook heel leuk, en hij is van plan veel geld te verdienen met het apparaat; "With two screens I can make double the money!"
Waarschijnlijk is Nintendo inderdaad wel van plan wel om veel geld binnen te halen met de DS, maar het is in ieder geval duidelijk dat in dit filmpje niet alleen het spel WarioWare: Touched! geďntroduceerd wordt, maar ook de DS zelf. Dit is vergelijkbaar met het spel WarioWare Inc. waarin de GameBoy Advance SP geďntroduceerd wordt, en waarin de specifieke eigenschap van dat apparaat (de verticale vorm) ook een rol speelt in het spel.
Ook de specifieke eigenschappen van de spelcomputer (in dit geval de DS) spelen een rol in deze Wario titel, zij het een veel grotere rol dan in het GBA spel. Die DS eigenschappen zijn aanraken, blazen en twee schermen. Met één eigenschap van de DS is helaas niets gedaan, maar daar kom ik nog op. Voor nu is het genoeg om te weten dat dit spel allerlei kunsten vertoont die alleen met de DS mogelijk zijn. Het is alsof dit spel namens de DS zegt: "Hallo, ik ben de Dual Screen. Kijk eens wat ik allemaal kan."
De kwade versie van Mario
Voor wie het hoofdpersonage nog niet kent: Wario is de "evil" versie van Mario. Hij lijkt qua postuur een beetje op Mario, maar hij heeft kwaadaardige oren en een grote haakneus. Hij lijkt op de wereld gezet om Mario te dwarsbomen, maar jij maakt er niet zijn dagtaak van, zoals wel blijkt in dit spel.
De naam "Wario" zou ook op deze kwaadaardigheid kunnen slaan. Het zou een samenstelling kunnen zijn van de naam Mario en het Japanse woord voor slecht: Warui. Als je deze lijn doortrekt dan zou je bij de naam Mario ook een kanttekening kunnen zetten. "Marui" betekent in het Japans "correct". Ik denk dat er over de naam Mario niet op deze manier is bewust nagedacht, maar over Wario waarschijnlijk wel.
De dwaze speelervaring die Wario biedt
De speelervaring die Wario biedt is het best te beschrijven als dwaas. De opzet is als volgt. Het spel bestaat uit een aantal personages dat een bepaald probleem heeft, en dat probleem is op de één of andere onverklaarbare manier op te lossen door microgames te spelen. Inderdaad, geen minigames maar microgames. Een minigame kan heel simpel van opzet zijn, maar toch aardig wat tijd in beslag nemen. De microgames zijn extreem simpel van opzet: een spelletje vergt meestal maar één of twee handelingen. Ook is de tijd die je aan een microgame besteedt zeer beperkt, meestal maar een paar seconden, dit is afhankelijk van de moeilijkheidsgraad. De microgames zijn allemaal alleen maar te spelen met de stylus, behalve de serie microgames die gebruik maakt van de microfoon.
Bij ieder personage hoort een dwaas verhaaltje, dat min of meer het spelen van de dwaze microgames moet rechtvaardigen. Het eerste personage is natuurlijk Wario. Zijn verhaaltje is dat hij zo veel chocola weggebuffeld heeft, dat hij acuut kiespijn krijgt. Dus hij moet zo spoedig mogelijk naar de tandarts en onderweg daarheen worden de minigames gespeeld. Twee andere personages zijn de Ninja zusjes Kat en Ana, van wie een mysterieuze inbreker een tros bananen gestolen heeft. Samen zetten ze dan de achtervolging in, die dwars door het bos gaat. Ondertussen krijgen ze allerlei leuke microgames voorgeschoteld, waar jij als speler dan te hulp bij kan schieten. Ieder personage heeft ook een boss game, dat dan weer wel een minigame is, omdat die langer duurt en meer handelingen vereist. Bij ieder personage hoort ook een bepaalde soort microgames. Zo is er een personage voor wie je veel cirkelbewegingen moet maken, eentje waarbij je moet blazen, en eentje waarbij je vooral moet krassen.
|
|
Pagina:
1
|
2
|
3
|
4
|
5
|
Beoordeling
| Gameplay |
 85 |
| Sound |
85 |
| Graphics |
70 |
| Replay |
70 |
Mis dit onvergetelijke spel niet!
|
80 |
|
|
|
|
 00:01 Vijf screenshots Ankh
 23:05 Nieuwe trailers Lunar: Dragon Song
|
| Reacties (6) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (81.71.81.xxx)
op 10-09-2005 om 07:55
|
|
goeie review beetje laat alleen
|
|
|
Ruben Meintema
op 10-09-2005 om 09:11
[Niv: 16 / Exp: 796]
|
|
Consumenten moeten weten hoe een spel is voor ze het kopen, en aangezien WarioWare nog voor dezelfde prijs in de winkel ligt, moet de consument met een bepaald budget weten hoe goed alle spellen binnen dat budget zijn. Met andere woorden: WarioWare is nog steeds een voor de hand liggende keuze als aankoop van een nieuw spel voor veel gamers.
|
|
--BbPower--
op 10-09-2005 om 14:53
[Niv: 2 / Exp: 112]
|
|
Uhmmm, Replay 70? Ga je mond spoelen!
|
|
|
Ruben Meintema
op 10-09-2005 om 20:21
[Niv: 16 / Exp: 796]
|
|
Replay 70. Lees de paragraaf "Het verrassingselement"
|
|
|
DiDa_DoeDa
op 11-09-2005 om 00:19
[Niv: 140 / Exp: 6989]
|
Mwa vond het wel lollige game
desondanks ik eigelijk diep van binnen een scheithekel heb aan mario en z'n vriendjes ( als Nintendo de enige game bedrijf was, zodat ook zo zijn hoor  )
Dus dat ze voor mij deze game als boeiend hebben neergezet vind ik nog knap..
ik heb wel een DS gehad..
misschien in de toekomst koop ik er nog een, als die minder als 100 word, want ik heb hier nog steeds WW: touched liggen:p
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
