Timesplitters is de eerste game van Free Radical. Free Radical is een studio die vooral bestaat uit leden van het oude Rare team. Na het afwerken van de First Person shooters GoldenEye en Perfect Dark verlieten deze mensen Rare. Op dat moment was de PlayStation 2 in aantocht en daarom besloot het team om, onder de hoede van Eidos, aan een PlayStation 2 game te beginnen. Net zoals in de oude tijden ging het om een First Person Shooter, het zal je daarom wel niet verbazen dat het level design van de spellen soms wel eens overeenkomsten toont. Tegen het verschijnen van de PlayStation 2 was de game klaar en werd het een launchgame van die console. Samen met SSX en Dead or Alive 2 was het één van de topgames die verkrijgbaar waren bij de launch.

Gameplay: 86/100
Toen TimeSplitters verscheen op de PlayStation 2 was de besturingswijze een van de grote kritiekpunten. Je bestuurt de camera namelijk met de rechter analoge joystick terwijl je jezelf moet bewegen met linker analoge joystick. In het begin lijkt dit systeem misschien ingewikkeld maar na drie jaar blijkt dat dit de enige goede manier is om een First Person Shooter te spelen op de PlayStation 2. Met de richtingsknoppen kun je van wapen veranderen en in of uitzoomen in de Aim Mode. De 4 kleine knoppen op de controller zoals de X-knop worden amper gebruikt. De belangrijkste knoppen zijn de grote schouderknoppen. Zo is L2 de knop om mee te mikken en L1 om je te bukken. Het enige echte probleem met de besturing is dat de R2 knop de hoofdfunctie van het wapen is en R1 de sterke tweede functie die sommige wapens hebben. Dit had beter omgekeerd geweest omdat je nogal snel in de war raakt en het grote effecten heeft als je met iemand schiet met de R2 als je een Sci-Fi gun vast hebt. Het sterke geschut op dat wapen heeft namelijk hetzelfde effect als de Rocket Launcher.



Er zijn vier modes in het spel. Eerst heb je de Story Mode, die redelijk kort is maar waar je wel veel kunt vrijspelen. De twee mode is de Arcade Mode. In die mode kun je het tegen of met je vrienden opnemen tegen bots in achttien verschillende levels in zes verschillende modes zoals Deathmatch, BagTag en Capture the Bag die zowel alleen als in teamverband kunnen gespeeld worden. Dit zijn eigelijk de standaard modes in elke multiplayer First Person Shooter op de computer. Dan heb je nog de Challenge Mode waarin je tot 27 uitdagingen kunt vrijspelen. Dan heb je als laatste mode nog een mapmaker optie om je eigen levels te maken.

De levels bestaan uit redelijk verschillende delen. Zo heb je in de meeste levels zowel binnen als buiten gebieden waar je kunt rondlopen om te schieten. Spijtig genoeg lijken de meeste plaatsen in een level wel te goed op elkaar. Zo is er een level in een mansion met meerdere verdiepingen waar je met gemak enkele minuten kunt rondlopen voor je de weg naar beneden of boven vinden terwijl de levels toch niet zo groot zijn. Het was ook leuk geweest om te kunnen zien waar je al geweest bent in een level door elementen in een level op een bepaalde plaats te kunnen plaatsen maar nu blijft de interactiviteit beperkt tot het oprapen van voorwerpen en wapens en kogelgaten in de muren.



De vijanden komen meestal op je afgelopen met enkele tegelijk in de Challenge levels waar het meestal de bedoeling is om zoveel mogelijk vijanden te doden maar in de Story Mode zullen ze zich verbergen achter alles wat er in de buurt staat zoals dozen.

Sound: 75/100
De geluidseffecten van de verschillende wapens zijn goed en redelijk realistisch. De achtergrondmuziek is ook leuk en gaat niet snel vervelen aangezien je hem toch niet vaak zult horen. In de Arcade Mode word je zo in het spel opgeslokt dat je alleen nog de wapens hoort.