Review: Cyberpunk 2077
Door Stefan Vogels op 15-01-2021 om 10:11
|
Bron: Gamed
|
Cyberpunk 2077’s lancering was als een treinongeluk dat zich in slow-motion afspeelde. Zeven jaar aan hype en beloften maakten voor torenhoge verwachtingen. Ondanks strikte embargo’s en geheimzinnigheid werd het rondom de release al snel duidelijk dat CD Projekt Red de hype niet kon waarmaken. Teleurstelling alom. Sony verwijderde de game uit de PlayStation Store en tot op heden is deze nog steeds niet teruggeplaatst.
Begrijp dan ook mijn verbazing toen er na kerst een reviewexemplaar van exact deze verwijderde versie op mijn deurmat viel. Blij toe dat ik recentelijk mijn launchversie PlayStation 4 grondig heb ontstoft, want verhalen rondom de technische problemen op de console waren al uitgegroeid tot moderne mythes. Zo erg kon het niet zijn, toch? Nu zal ik er meteen bij vertellen dat ik vrij gemakkelijk over lichte technische kwalijkheden heen kan kijken, mits deze voldoende gecompenseerd worden met andere sterke kwaliteiten. Helaas is het Cyberpunk 2077 niet gelukt de balans naar de goede kant te tippen.
Eenieder die al een blik heeft geworpen op de twee getallen aan de onderzijde van de review weet of de game een aanbeveling verdient. Voor degene die nog in spanning zitten te wachten: nee. Vergelijken we deze titel met andere games die de afgelopen jaren zijn uitgebracht op hetzelfde platform dan scoort Cyberpunk op veel fronten ondermaats. De problemen zitten niet enkel aan de oppervlakte, deze snijden een stuk dieper dan dat. Desondanks heeft de game ook een charme. Gestaag raak je steeds meer geďntrigeerd door het plot en de sterke karakters die hierin een rol spelen en voel je de potentie van een spelwereld waarin je jezelf weken kan verliezen. Wat gaat er dan mis? Laten we beginnen bij het begin.
De belofte die Cyberpunk maakte was dat je kon worden wie je zou willen worden. De eerste belofte die niet kan worden ingelost. Je speelt als V, een man, vrouw, transgender, wat jij wilt. Dat is uiteraard fantastische vooruitgang, maar in de manier waarop je je karakter verder kan vormgeven loop je al snel tegen een zeer beperkt aantal opties aan. Of het nu je lichaamstype, kapsel of geslachtsdeel is: er zijn een bepaald aantal pre-ontworpen opties en dat aantal is sterk gelimiteerd. Wat mij nog meer teleurstelt is het gebrek aan cosmetische lichaamsmodificaties. In een spelwereld dat van de daken schreeuwt dat stijl boven alles gaat en waarin karakters allerlei vormen van verchroomde huid en kunstmatige lichaamsonderdelen laten zien, is het een negatieve verrassing dat in deze wereld van onbegrensde mogelijkheden dit voor jou geen optie is. Wanneer V’s ontwerp afgerond is, is daar vervolgens niets meer aan te veranderen.
Vervolgens kies je bij aanvang uit één van drie achtergronden voor je karakter: Nomad, Streetkid en Corpo. Het idee hiervan is dat deze een significante keuze heeft op hoe je de game ervaart. Echter is het enige dat in de praktijk noemenswaardig veranderd de introductie. Binnen het uur komen de drie levenspaden bijeen. Wat volgt is een compilatievideo van een half jaar aan gebeurtenissen. In rap tempo volgen beelden van interessante karakters, acties en scenario’s elkaar op. Helaas is niets speelbaar. Dit is zeker een probleem te noemen.
Wanneer de game namelijk echt start voelde ik me overrompeld en enigszins verdwaald. Er ontstaat een chaos. Je telefoon gaat voortdurend af, berichten stromen binnen. Iedereen kent iedereen én jij, als speler, kent niemand. Aan de introductie van karakters, de stad, de spelwereld, wordt snel voorbijgegaan. Je zit meteen midden in een al op stoom gekomen verhaal. Daar is op zich niets mis mee, maar zorg dan wel dat je de verschillende onderdelen van de game goed introduceert. Nu forceert Cyberpunk je op verschillende momenten uitleg van spelonderdelen door de game abrupt tot stilstand te brengen en zeer traag een scherm met tekst in beeld te brengen. Het haalt je uit de ervaring en is anno 2020 niet meer de manier om gameplaymechanieken te introduceren.
Het leidde er dan ook toe dat ik even afstand nam van de game. De impuls om het spel direct af te schrijven met een korte en nijdige review naast me neerleggende om het na een paar dagen weer op te pikken. Niet om direct weer volop in de verhaallijn te duiken, maar om eerst de menu’s eens goed door te nemen. Wat is er allemaal gaande in Cyberpunk? Wat kan ik allemaal? Waarom kan ik allerlei verschillende voorwerpen oppikken? Waar blijven die? Hoe werken ervaringspunten? Wat doet Street Cred? Wat kan ik met Cyberware? Wat zijn al die verschillende kleuren iconen op de kaart? Laat me duidelijk zijn, dit is niet waarvoor ik een game speel. Dat doe ik voor meeslepende verhalen, intense actie en genoeg uitdaging om me luidkeels te laten juichen als ik het succesvol tot het einde van een gevecht breng.
Al die systemen ga ik hier niet uiteenzetten. Cyberpunk 2077 heeft als zelfverklaard open-world action adventure story een hoop te bieden, maar slaagt er niet in de onderdelen die het dit maken goed te introduceren. Ook hier zijn slordigheden te bespeuren. Crafting lijkt een vrijwel vergeten onderdeel, bij het investeren van ervaringspunten is er een loos onderdeel dat achtergebleven lijkt te zijn uit een eerdere versie en geheel irritant is dat kleding met bepaalde statistieken komt, zodat je telkens van kleding wijzigt en eruitziet als een levende vertolking van de jaren ’90. Daar mag nog eens bij genoemd worden dat ook in het menu laadtijden zijn te bespeuren. Alles wat je in de game probeert te doen komt met een vertraging, met een laadtijd, met input die zich niet laat registreren. Zelfs de laadschermen hebben regelmatig de grootste moeite om ingeladen te worden. Ja, daar kan je overheen kijken, maar het is ver beneden de maat.
Laten we voordat we het gaan hebben over het verhaal en de diverse soorten missies eerst nog kijken naar die andere hoofdrolspeler. Night City is een enorme megalopolis die tot de sterren lijkt te rijken. Echter, zo groot als de als de stad oogt, zo klein kan het aanvoelen. Je bent gebonden aan de vaste paden, de straten, de steegjes. Unieke futuristische vormen van mobiliteit ontbreken wanneer je zelf de controle hebt. De game kent een zekere mate aan verticaliteit, maar de premisse van woontorens waar mensen nooit meer een stap buiten de deur hoeven te zetten wordt niet waargemaakt. Je bent vaak ook beperkt. V woont op de zevende verdieping van een enorm complex, maar de lift heeft maar een tweetal knoppen. Een voor jouw verdieping en één voor de begane grond. Alles is er op ingericht je uiteindelijk weer naar de hoofdstraten te begeleiden.
Op papier is hier niets mis mee, maar in de praktijk valt de game letterlijk stil. Waar in steegjes, marktjes en pleinen Night City echt tot leven komt met een diversiteit aan NPC’s, daar zijn de straten veelal rustiger en opvallend vaak leeg. De illusie van een megalopolis vervalt snel en je beseft je maar weer eens goed dat je slechts in een digitale zandbak speelt. De spelwereld is een decor zonder ziel. Je loopt naar één van de vele straatverkopers met het idee wat te kopen, maar krijgt slechts een generiek zinnetje terug. Drie dezelfde NPC’s met opvallende uiterlijke kenmerken lopen op nog geen drie meter afstand van elkaar, één voor één lopen ze dwars door je heen. Kunstmatige intelligentie bestaat niet. De autoriteiten kunnen niet autorijden. Er zijn geen sci-fi minigames, geen willekeurige gebeurtenissen. In de verte lijk je auto’s te spotten, maar zodra ze dichterbij komen gaan ze in rook op. Het is een fata morgana, een luchtspiegeling, en daarmee een perfecte analogie voor Night City zelf, een illusie die niet bestaat.
Wat ik Cyberpunk 2077 zeker wel mag toeschrijven is een goed verhaal. Zodra de game op gang is gekomen en je het rommelige intro hebt geaccepteerd, is er een narratief dat zeker de moeite waard is om te beleven. De game bestaat uit een proloog en twee bedrijven, waarvan het tweede deel aanzienlijk langer is dan de proloog en het eerste deel gecombineerd. Met overtuigende stemacteurs en goed geschreven karakters wordt je meegenomen in de duistere onderwereld van Cyberpunk. Een fictieve wereld die overigens al een in de jaren ’80 van onze realiteit een andere afslag heeft genomen. Dit laatste punt wordt niet echt duidelijk gemaakt, waardoor verwijzingen naar de jaren ’20 absurd aanvoelen. Blijkt dus dat het over een totaal andere realiteit gaat. De minst overtuigende uitvoering komt naar mijn mening vanuit het karakter Johnny Silverhand, gespeeld door Keanu Reeves. Iets in zijn stem komt niet overtuigend en passend over, hoewel het karakter en zijn daden een zeer belangrijke en interessante rol binnen de game spelen.
Zoals je kan verwachten van een game met een openwereldstructuur als deze zorgt de hoofdverhaallijn voor de grote bombastische momenten. Met een uur of twintig kan je hier al doorheen spelen, maar dan laat je een grote hoeveel interessante zijmissies liggen. Hiervan hebben een hoop missies ook invloed op de verschillende einden die in de game zijn vrij te spelen. Het script is van hoog niveau en brengt unieke missies met zich mee. Neem bijvoorbeeld de zogeheten braindance waarbij je opnames van persoonlijke ervaringen van anderen kan herleven. Denk aan de laatste momenten van een persoon voordat deze een kogel door zijn brein gejaagd krijgt. Je kan kijken vanuit de eerste persoon, maar ook die van een alwetende waarbij je signalen kan oppikken die je zelf niet opmerkt, maar je breinchips wel. Het zorgt voor intrigerende en soms complexe puzzels die echt iets nieuws brengen en de Cyberpunk wereld sterk complementeren.
Helaas moet ik bekennen dat ik na een uur of tien spelen op mijn launch PlayStation 4 de handdoek in de ring heb gegooid. Hoewel ik het verhaal zeker verder wil beleven kan ik me er niet langer toe zetten om over alle negatieve aspecten heen te kijken. In de basis werkt het spel, maar het voelt bij lange na niet af aan. De game reageert vaak ontzettend traag op je input en je in-game acties. Een liftknop kan je bijvoorbeeld pas indrukken als de lift na een seconde of twintig geheel is ingeladen. Meer dan eens was het niet mogelijk om in een auto van camerastandpunt te wisselen, zodat ik gebonden was aan de beperkte cockpitview. Regelmatig bleef het wandeltempo van V ook hangen in hurkstand, wat zorgde voor een enorm vertraagde en frustrerende gameplay. Het duurt ontzettend lang om bepaalde gebieden in te laden, waardoor de spelwereld in een wazige blokkendoos transformeert. Soms bleken bepaalde gebieden waar ik heen moest visueel geblokkeerd te worden door een lage resolutie textuur, waar ik blijkbaar doorheen kan lopen om in een wel gerenderde omgeving terecht te komen. Dan heb ik het nog niet eens gehad over de framerate en resolutie, die regelmatig over elkaar heen struikelen om als eerste naar beneden te kukelen.
Ik kan zeker geloven dat Cyberpunk 2077 op een meer dan degelijke PC een ontzettend vermakelijke speelervaring kan bieden. De game kent veel problemen die niet verwant zijn aan de lagere technische capaciteiten van de vorige consoles, maar kan dit goedmaken met de belofte van een intrigerend plot, een tof ogende spelwereld en interessante gameplaymechanieken. Op een launch PlayStation 4 is de game echter halfbakken en blijft er van speelplezier weinig meer over. Ik ben dan ook benieuwd naar wat CD Projekt Red in de komende maanden gaat kunnen verbeteren met patches. Ik hoop vurig dat de game op zijn minst fatsoenlijk speelbaar gaat worden, zodat ik de motivatie kan terugvinden dit cyberpunk avontuur tot een eind te brengen. Voor nu verdwijnen de discs terug in de kast.
|
|
|
Beoordeling
35
Cyberpunk 2077 is frustrerend, halfbakken en onaf, maar heeft potentie.
|
|
|
|
 13:29 Live-Action trailer van The Medium
 18:54 Riders Republic uitgesteld naar later dit jaar
|
| Reacties (13) |
|
|
Pagina:
1
|
|
|
Gast (31.201.97.xxx)
op 15-01-2021 om 10:27
|
|
mooi cijfer
|
|
|
Gast (86.87.64.xxx)
op 15-01-2021 om 11:29
|
|
Eindelijk een terechte review, in plaats van al die sell-out sites.
|
|
darth veger
op 15-01-2021 om 11:51
[Niv: 139 / Exp: 6949]
|
Ik speel CP2077 op de Series X en daar draait hij gelukkig wel als een zonnetje maar de game voelt meer als een beta dan een release, er is gigantisch veel grondwerk voor iets fantastisch maar weinig wordt benut, er is veel knip werk geweest en hoewel ik weinig game-breaking bugs heb meegemaakt stoort het gewoon dat een game zo lang in ontwikkeling zo onstabiel is, als voor de 30ste keer een character in T-pose mode gaat is de lol er wel van af.
Ik geef het persoonlijk een 5, alsnog een onvoldoende dus niet kopen maar naast de negatieve dingen hebben ze een hele omgeving neer gezet en zijn tot zo ver de verhaal missies boeiend en leuk
Gewijzigd door darth veger op 15-01-2021 om 11:52
|
|
|
Gast (213.127.117.xxx)
op 15-01-2021 om 12:41
|
|
Respect voor Gamed voor deze cijfer. Terecht ook
|
|
|
Gast (194.110.114.xxx)
op 15-01-2021 om 13:15
|
|
Beste game aller tijden
|
|
|
Gast (94.211.199.xxx)
op 15-01-2021 om 13:32
|
|
Vermaak me een stuk beter in deze game dan in Valhalla. Ben nu tweede playtrough aan het doen waar ik niet alles op int / tech maar op body zodat ik close combat kan uitproberen met katana's.
Maar wat is het vet om een ruimte binnen te komen en rustig iedereen hacken, totdat ze het in de gaten krijgen dat er dan een soort slowmo komt (als je die perk hebt) en dat je de rest gewoon opblaast. Wordt iig echt blij van alle mogelijkheden. RPG stuk is wat mij betreft een van de beste en meest uitgebreide.
Maar zou het spel denk ik een 6 geven. Er gaat zoveel mis in de open wereld, dat het je vaak uit de beleving haalt. Daarnaast zijn de reacties van NPC vaak raar. Soms rij je per ongeluk iemand omver en staan de mensen 2 blokken lang bang te doen. De andere keer hack je iemand die gewicht aan het heffen is zodat hij dat gewicht op zich krijgt en daardoor dood gaat, staan z'n maten die langs hem staan gewoon door te praten (en ook tegen hem).
Game breaking bugs: nog geen.
Gespeeld op: Xbox Series X
|
|
Kenobixios
op 15-01-2021 om 14:05
[Niv: 54 / Exp: 2687]
|
|
Heb de eerste 25 uur op de series gespeeld.
Immens geamusseerd.
Momenteel even aan de kant gelegd voor wat kortere games tussendoor.
Na despatches van Kan en Feb nog eens gaan kijken wat de vergaderingen zijn...
|
|
|
Gast (213.127.105.xxx)
op 15-01-2021 om 16:05
|
|
Helemaal mee eens mooie review Gamed.
|
|
Goof
op 15-01-2021 om 16:13
[Niv: 96 / Exp: 4793]
|
|
Cyberpunk 2077 was bij release op last-gen consoles zeker geen voldoende. De game heeft enorm veel potentie, maar zat vol bugs en technisch slecht in elkaar. Ook de frame rate freezes zijn ontzettend storend. Daarnaast is e A.I. tergend slecht, de physics matig, de interactie met inwoners van Night City onbestaand (moet meer denken aan Zombie City) en stelt de game ongelofelijk teleur op het gebied van niet nagekomen features. Het verhaal en de personages zijn degelijk en hielden de game nog enigszins staande.
De game was voor mij een 5.
|
|
|
Gast (77.169.30.xxx)
op 15-01-2021 om 16:14
|
|
Staaaaadiaaaaa!!! _O_
|
|
|
miknic
op 16-01-2021 om 09:45
[Niv: 44 / Exp: 2216]
|
35 maar heeft potentie :p
Gewijzigd door miknic op 16-01-2021 om 09:45
|
|
|
Gast (86.87.64.xxx)
op 17-01-2021 om 13:49
|
|
Ik heb hem nu enkele uren op Stadia gespeeld. De game is qua performance fenomenaal. 4K, prachtig en geen bugs.
Maar dan focus je dus op de game zelf en niet ip de bugs. Man wat een matige game zeg. De open wereld is echt zinkoos, niets te doen.
Het is eigenlijk gewoon een simpele variant van Deus Ex
|
|
|
Gast (213.127.107.xxx)
op 17-01-2021 om 23:07
|
|
<script>alert("hoi")</script> :(
|
|
|
Pagina:
1
|
|
|
|
