Ontwikkelstudio Creative Assembly maakte met Total War: Rome II een kleine misstap met enkele technische problemen en versimpelde elementen, maar de studio staat nu klaar om hun fouten recht te zetten. En dat doen ze alvast in een bekende omgeving…

In Total War: Attila keren we terug naar het Romeinse Rijk, maar er is veel veranderd tussen het vorige deel en deze editie, die zich afspeelt in 395 na Christus. Total War: Attila geeft dan ook een voorsmaakje van de duistere Middeleeuwen. Het ooit machtige Romeinse rijk heeft veel van zijn glans verloren. Het is uiteengespat in twee delen, hongersnood heerst onder de bevolking en de Barbaarse horden staan overal klaar om zich meester te maken over het Romeinse Rijk. Er is echter nog een grotere dreiging op komst, ten oosten van de Donau bereidt een krachtige strijder zich voor op een confrontatie. Hij is van plan om samen met miljoenen ruiters Rome definitief met de grond gelijk te maken. Het is aan de speler om de macht van zijn rijk te consolideren alvorens Attila de Hun op zijn deur komt kloppen.

Zowel het Oost- als het West-Romeinse Rijk zijn speelbaar, waarbij je komaf moet maken met de concurrerende strijdtroepen zodat je je optimaal kunt voorbereiden op de komst van Attila. Er zijn daarnaast echter nog zeven andere facties waaruit je kunt kiezen. Het gaat om de Sassaniden, de Saksen, de Vandalen, de Alanen, de Franken, de Ostrogoten en de Visigoten. Als je de game op voorhand bestelt, krijg je ook toegang tot het Viking Forefathers Culture Pack. Op deze manier worden ook de Juten, de Gauten en de Denen beschikbaar als factie. Zij moeten hierbij wat verder reizen, maar zij hebben hetzelfde doel als de andere facties: hun eigen rijk zover mogelijk uitbreiden om uiteindelijk de Hunnen te weerstaan. Die Hunnen zijn zelf nog niet bevestigd als speelbaar element, ze zijn eerder een mythische uiterst gevaarlijke dreiging zoals een Xenomorph in Alien Isolation.


Het grote aanbod aan facties moet nu ook echt weerspiegeld worden in de kaarten waarop je speelt. Noord-Europa wordt geplaagd door voortdurende sneeuwval, het noorden van Afrika is dan weer een droge woestijn en in Engeland is het donker en nat. Het zijn factoren die niet alleen de invulling van de omgeving bepalen, maar die ook een effect hebben op het opbouwen van de nodige grondstoffen. Als je start in Scandinavië bijvoorbeeld, heb je geen andere keuze dan zuidwaarts te trekken en daar landbouwgebieden te veroveren. Je wordt dus op elegante wijze tot actie gedwongen. Het bekijken van deze gebieden verloopt nu ook wat anders dan in Rome II. Je kunt nu opnieuw gemakkelijk een overzicht krijgen van je volledige rijk door uit te zoomen. Het is een belangrijke rechtzetting van een probleem uit Total War: Rome II, iets wat de vaste fans zeker zullen waarderen.

Die fans mogen uitkijken naar een grote serie veranderingen, onder andere in de manier waarop het spel omgaat met ziektes. Je moet nu echt rekening gaan houden met de hygiënische condities van je stad, want anders zouden er weleens ziektes kunnen verschijnen die daarna ook kunnen uitbreiden naar andere gebieden. Je kan de beste militaire strateeg zijn die je wilt, maar een ziek leger kan nooit overleven. Een ander vernieuwd element is godsdienst dat de cultuur van Rome II vervangt. Hoe groter je rijk wordt, hoe groter de kans dat er alternatieve godsdiensten opduiken die jou kunnen ondermijnen als je blijft vasthouden aan een andere, wanende godsdienst. Total War: Attila beschikt daarnaast ook over een nieuw familiesysteem, iets wat geschrapt was in voorgaande spellen. Je kunt nu onder andere je opvolgers aanstellen, je zonen laten trouwen en gouverneurs aanstellen om specifieke provincies te versterken. Het zorgt ongetwijfeld voor wat extra strategie.


Je hebt nu ook een nieuwe set opties voor het voeren van oorlog. Het is bijvoorbeeld mogelijk om de strategie van de verschroeide aarde toe te passen. Wanneer je gedwongen wordt om een stad of een gebied te verlaten, kun je alles in de fik steken. De aanvaller kan op deze manier niet profiteren van zijn overwinning. Hij wordt namelijk gedwongen de stad opnieuw op te bouwen als hij van zijn uitbreiding wil genieten, iets wat moeilijker gemaakt wordt door het feit dat de bijbehorende brand ook de vruchtbaarheid van een gebied aantast. Het vuur kan echter niet alleen voor jou, maar ook tegen jou werken. Vuur verspreidt zich nu veel dynamischer dan in voorgaande delen zodat een klein brandje kan uitgroeien tot een onvoorspelbaar inferno, wat zowel een groot probleem is voor de integriteit van een stad als voor de moraal van de aanwezige troepen.

De gevechten ondergingen ook een evolutie, met een verhoogde focus op belegeringen. Belegeringen in voorgaande Total War spellen waren vaak korte bedoeningen, maar dat is niet meer het geval. Belegeringen kunnen jaren duren, met extra mogelijkheden voor zowel aanvallers als verdedigers. Als je een stad in een belegering moet verdedigen, zal je bijvoorbeeld ontdekken dat de plaatselijke bevolking zich mee komt verzetten. De verdediger kan ook barricades opstellen binnen zijn eigen stad zodat de aanvallers – indien ze toch binnenbreken – enigszins een bepaald pad moeten volgen. Het zorgt ervoor dat een kleine groep verdedigers zich toch kan verzetten tegen een groot leger. De aanvallers hebben tegelijkertijd ook nieuwe voordelen. Hoe langer een belegering duurt, hoe meer de muren van een stad bijvoorbeeld verzwakken. Wanneer je dan een aanval plaatst, wordt het gemakkelijker om hierdoor te breken. Belegeringen zijn dan ook een veel groter wapen nu.

Creative Assembly heeft dus duidelijk niet op hun lauweren gerust tijdens de ontwikkeling van Total War: Attila. De game klinkt als een spannende ervaring die een ideale toevoeging voor de serie vormt. Het is nu alleen afwachten of de game zo goed is als hij lijkt. We zullen het ontdekken op 17 februari 2014 wanneer de game beschikbaar wordt.